Antepfıstığı

Antepfıstığı

Gerek tatlılarda veya doyurucu yemeklerde tane tane servis edilse de, bu küçük yeşil meyveler mutfakta pek çok şekilde kullanılabilir.

Akdeniz'de, Arap ve doğu mutfağında antepfıstığı iç malzemelerini, tavuk için sosları, kıymadan yapılan yemekleri, eti, sosisleri ve tavuk içi malzemelerini zenginleştirmek için kullanılır. Geleneksel olarak, Fransızların brawn adını verdiği soğuk bir yiyecekte, İtalyan mortadella salamında, Türk helva ve baklavasında, Yunan pilavında ve Amerikalıların antepfıstığı salatasında bulunurlar. Hindistan’da çekilmiş antep fıstığı pilav ve sebzelere eklenerek özel bir tat katıyor. Yeşil rengi (genellikle yapay olarak geliştirilmiş!) ve tatlı badem unu (sıklıkla acı badem yağı ile öne çıkarılır) tadıyla pastanelerde favori malzeme olarak kullanılıyor. Antepfıstığı; özellikle antepfıstıklı pandispanya gibi keklerde, pastalarda ve tartlarda, dondurmalarda, üstü kaplanmış tatlılarda ve nugatta bulunabilir.

Eski zamanlardan beri antepfıstığı Yakın Doğu’da ve Akdeniz çevresinde yetiştirilmektedir. Efsaneye göre Saba Melikesi Belkıs antepfıstığının sadece asillerin yiyebileceği bir yiyecek olmasına karar vermiş, halk tabakasının kişisel kullanım için antepfıstığı yetiştirmesini yasaklamıştır. Bugün İran dünyanın en büyük antepfıstığı yetiştiricisidir. Ardından Amerika ve Türkiye geliyor. Aynı zamanda Çin, Suriye, Yunanistan ve İtalya’da da yetiştirilmektedir. Ağustos ve Eylül’de hasat edildiğinde, antepfıstığı hemen soyulmalı ve kurutulmalıdır. Bu kalitesini muhafaza etmesini ve kabuğunun rengini kaybetmemesini sağlar. Geleneksel olarak güneşin altında kurutulurlar, ancak endüstriyel üretimde büyük fırınlar kullanılıyor. Antepfıstığı kurudukça, içi kabuğuna baskı yapar ve kabuğun doğal olarak ayrılmasına yol açar. Antepfıstığı kabuğu Amerika’da genellikle kırmızıya boyanır. Bu kalite veya çeşidin bir göstergesi değildir, sadece içindeki yeşil rengi görsel olarak vurgulamak için kullanılır.

Yazı: Rainer Meier